Verslag Systema Head Quarters 2004
Blog Mysafehouse – Verslag Systema Head Quarters (www.russianmartialart.com) 2004
Hieronder volgt een verslag dat ik geschreven heb nadat ik, samen met 6 andere instructeurs, in 2004 in training ben geweest bij Vladimir Vasiliev in Toronto. Ik heb de namen van de andere deelnemers uit privacy overwegingen achter gelaten. Het verslag laat zien dat Systema voor mij een volledig nieuwe start is geweest in de benadering van krijgskunstbeleving. Wat ben ik blij dat ik dat, en vele inzichten in seminars daarna, tot me heb mogen nemen. Kies jouw weg, maak je eigen systeem, ... with (a little) help from friends!
Donderdag 14 oktober 2004. Eindelijk was het dan zover. Zeven instructeurs op weg naar Schiphol, om van daaruit te vertrekken naar Canada. Gekscherend hadden we het al over de Seven Samurai (naar de gelijknamige film). Dat juist op die dag het openbaar vervoer plat moest liggen kon de pret niet drukken. Zeer vroeg op, verzamelen en vertrekken maar. Ons hoofddoel was natuurlijk het trainen bij Vladimir VASILIEV in Toronto en ons te bekwamen in de beginselen van het SYSTEMA. Op de dag van aankomst hebben we eerst het noodzakelijke geregeld; huurauto opgehaald, hotel inchecken etc. Trek, honger is een groot woord, hadden we ook. En wat hebben we die avond, en de rest van de week overigens, heerlijk gegeten. Voornamelijk Aziatisch; van Japans, naar thais, naar koreaans en chinees. Dat bij een thais-restaurant in Chinatown, downtown Toronto, 1 van ons nog een pikante aanbieding kreeg van een rijpe thaise dame, mag niet onopgemerkt blijven. Laat ik de naam maar niet noemen, wellicht kom je er nog wel eens achter. Dat een van ons tijdens de vlucht door een viertal stewardessen (bijna) ‘besprongen’ werd omdat hij zou roken in het toilet in het vliegtuig zorgde ook voor de nodige commotie. Ook dat is trouwens goed afgelopen en we hebben er nog een fles wijn aan over gehouden na de nodige excuses van de kant van het personeel. Kortom over de sfeer hadden we niet te klagen; veel gelachen, goed gegeten, intensief getraind en veel, zeer veel geleerd. Dat laatste was, zoals gezegd, namelijk ons hoofddoel.
Ons eerste bezoek aan de trainingsruimte van Vladimir (zoals hijzelf graag aangesproken werd) maakte gelijk al veel indruk. Het zaaltje zelf stelt niet veel voor. Ook het kantoortje en de kleedruimtes zijn, om eerlijk te zijn, niets bijzonders. De indruk die Vladimir echter op ons maakte was overweldigend. Dat werd in de loop van de week alleen maar meer. Hij straalde rust uit, was bescheiden, stelde onze komst zeer op prijs en was, zij het met mate in het begin, geïnteresseerd in ons. Deze man heeft zoveel kennis, inzicht en ervaring. Indrukwekkend! Wat, althans voor mij, het meeste indruk maakte was het feit dat Vladimir zowel op als buiten de mat zeer ontspannen maar gelijk zeer scherp was. Deze man kan iemand analyseren door met een vluchtige blik naar je te kijken. Hij weet op een zeer integere manier aan te geven waar op dat moment jouw blokkering in (ont)spanning, beweging of emotie zit. Vaak door alleen te kijken of in ieder geval weinig woorden te gebruiken geeft hij aan wat ‘jij’ op dat moment nodig hebt. Of je bijvoorbeeld al klaar bent voor de russian wip … nou verderop in de week wel ….. damn!
Met een leerlingaantal van gemiddeld 25 man, blijft hij dit overzicht houden. Een van de leermomenten die wij hebben opgedaan heeft hier mee te maken. Natuurlijk train je samen met de groep of met een specifieke oefening met je maatje. Je bent echter bezig met een individuele ontwikkeling, waarbij je de ander de kans moet geven om te leren en niet alleen maar wilt corrigeren en onderwijzen.
De sfeer op de school was ‘relaxed’. Op een enkele leerling daargelaten, die wel even wou laten zien hoe goed hij was, was iedereen bereid om je te helpen. Het voelde aan alsof ze door hadden dat wij in onze week zoveel mogelijk wilden leren, maar dat dit niet te geforceerd moest gaan. De woorden ‘relaxed’, ‘keep breathing’ en ‘always move’ hebben we die week heel erg vaak gehoord. Aan de ene kant stonden we vaak spreekwoordelijk met onze veertien benen op de grond. Aan weer een andere zijde klikte het zeer goed echter, en merkten we dat we, mede omdat de sfeer die wij graag in onze eigen dojo’s proberen te scheppen, en vanwege ons toch niet te geringe achtergrond, goed konden meedraaien in de groep. Gelukkig hebben we veel lessen met de camera vastgelegd zodat we kunnen leren van hetgeen wij daar ervaren hebben.
Op het moment dat Vladimir zijn les begon en, tussendoor middels een soort demonstraties, liet zien wat er zoal mogelijk was, was iedereen in de zaal zeer onder de indruk. Met schijnbaar groot gemak, alsof hij bij wijze van spreke bezig is met het aanharken van zijn tuin, beweegt hij en manipuleert zijn ‘tegenstander’ daar waar hij hem graag wil hebben. Zonder van te voren al een strategie uit te zetten of een techniek in zijn hoofd te hebben. Hij speelt met zijn gracieuze bewegingen en tart zijn tegenstander met een op elkaar volgend spel van ontspanning naar een dynamisch ritme. Ook dat is namelijk weer een leermoment voor ons; laat de training een spel zijn waarbij, middels te blijven bewegen, als ‘vanzelf’ mogelijkheden ontstaan om je tegenstander te stoppen of te ontwortelen en uiteindelijk uit te schakelen. De trainingen zijn zeer gestructureerd, doch in de week dat wij hebben meegedraaid, veelal overigens twee trainingen per dag, zeer gevarieerd. Ademhalingsoefeningen, stresssimulaties, krachtoefeningen (o.a. het trainen van pezen en aanhechtingen i.p.v. spiergroepen), reageren op willekeurige aanvallen, grondwerk, wapentraining, groepsgevechten en wat zo al niet meer aan de orde kwam. Het was voor ons goed om te horen dat Vladimir deze week vrijwel alle trainingen zelf verzorgde, terwijl hij dat normaal hooguit twee keer in de week verzorgt. Ook het feit dat Vladimir tijdens de lessen a.h.w. demonstraties gaf bleek niet bij het normale beeld te horen. Hij heeft naar onze mening echt zijn best gedaan om ons de basis van vooral het ontspannen, ademhalen en bewegen, bij te brengen. Op onze laatste trainingsdag hebben wij met Vladimir om tafel gezeten. Hij gaf ons de gelegenheid om allerhande vragen te stellen. Ook op het gebied van gezondheid, levensvisie en tactiek bleek hij op zeer hoog niveau te zitten. Persoonlijk kreeg ik van Vladimir een antwoord op een vraag die ik nog maar half gesteld had (mede door de taalbarrière overigens) en waarop tot dusver mij niemand in zo’n pure, nuchtere vorm antwoord kon geven. Het gaat hierbij nu niet eens om de inhoud van de vraag en het antwoord. Hij laat je in je waarde, geeft je wat je nodig hebt en zet je aan het denken.
In de loop van de week zijn we ook een paar keer met een aantal groepsleden naar een bar geweest en hebben we gezellig wat gegeten en gepraat. Opvallend, hoewel bijgrijpelijk, was overigens wel dat er vrij veel russen trainen bij Vladimir, waarvan er veel ‘Alex’ of ‘Sergei’ heten. We hebben een paar keer les gehad van andere instructeurs, die allen zeker van een hoog niveau zijn. Op het moment dat Vladimir echter de les verzorgt ontstaat er vanzelf een sfeer die zeer ontspannen is maar tegelijkertijd uitnodigt tot het absoluut willen opnemen van informatie. Ook dat is overigens een van de valkuilen. Door te veel het ‘willen’ te beredeneren en eigenlijk technieken te willen toepassen blokkeer je soms je creativiteit en voel je dat je te gespannen bent. De manier waarop Vladimir je probeert om je daarvan bewust van te laten worden is effectief en wederom indrukwekkend.
Ondertussen hebben we, naast de trainingen, ook nog wat van de stad Toronto gezien. Met een andere leraar nog anderhalve dag met de plaatselijke politie op stap geweest en heb daar o.a. het opleidingscentrum (college) bezocht. Bij het SWAT hebben we ons nog laten ‘teasen’ oftewel onder stroom laten zetten met een soort paralyzer. Hoezo meegaan, ontwijken, absorberen van de kracht………gewoon onderuit gaan.
Kortom; Het was genieten, genieten en nog eens genieten. Wij hebben het gevoel dat we op het juiste pad zijn gezet. Het is nu een uitdaging voor ons om deze manier van trainen, de intensiteit, het tempo, het spel tussen ontspanning en inspanning te gaan inpassen in onze eigen trainingsvormen. Daar hebben we jullie bij nodig. Het uiteindelijke doel is ‘ontwikkelen’ en zoeken naar toepasbare systemen………Systema dus.
Raymond van Kammen
p.s. onderstaande foto is van een seminar in Amsterdam met Mysafehouse vrienden!!
