Blog Mysafehouse – Lichaam en geest

Blog Mysafehouse Blog Mysafehouse – Lichaam en geest

Blog Mysafehouse – Lichaam en geest

Sommigen weten dat ik bezig ben met een document over 'mijn' inzichten, mijn visie op krijgskunst, leven en loslaten. Lichaam en geest. Hieronder een nieuw blog. Deels geïnspireerd (en passages herschreven) van een andere blogger (https://decorrespondent.nl/4035/Aandacht-voor-je-lichaam-Zo-moet-het-niet/307314105780-f4e31b1a) . Zo steek ik in elkaar. Kopieer wat nuttig is en werk daar op voort. Het overgrote deel echter zijn het wel mijn ervaringen ... die wil ik graag met jullie delen!

Dit blog schrijf ik vanuit ‘mijn’ (zeker niet unieke) inzicht van het ‘belichaamde karakter van de geest’- of 'het geestige karakter van het lichaam' zoals je wilt; Mijn stelling is dat handelen en denken nooit los van een lichaam kunnen plaatsvinden. Als je in rust al niet kalm kunt zijn, hoe moet het dan wanneer je in een conflict, crises of welke storm dan ook bent? Begint het bij eerst rust in je hoofd of eerst rust in je lichaam? Ik denk niet dat het zo zwart/wit gesteld kan worden. Ze zijn namelijk 1, samen een medaille; 2 kanten, los te benaderen en te beredeneren, maar zeker niet los te koppelen. Het leek me zinnig om mijn denken hierover dan ook zichtbaar te verbinden met de ervaringen van mijn lichaam. Mijn ervaringen zullen niet 1 op 1 door ieder ander mens - met een andere achtergrond en een ander lichaam - gedeeld worden. Dat ik daar zelf, tot op de dag van vandaag naar blijf zoeken, neemt niet weg dat ik ondertussen geen leringen heb gevonden. Die wil ik delen met jullie.

Lang heb ik zelf er bijna een wedstrijd van gemaakt, of hetgeen ik had geleerd wel goed genoeg was, wel deelbaar was, ondersteunend kon zijn voor anderen. Zonder het zo te noemen was en ben ik altijd al een coach voor anderen geweest. Een naar woord eigenlijk, coach. Ik zie het meer als gids. Als spiegel. En werkt het niet bij persoon ‘X’, dan zal het wel zo moeten zijn. Zo ook voor het lezen van dit blog. Een van mijn stellingen is echter wel; ‘Geef het eens een kans’. Tijd heb je, als je die vrij wilt maken. Dat maak je mij niet (meer) wijs. Je hoeft niet perfect te worden. Geen model te worden zoals diverse media ons dat wil laten geloven. Niemand is perfect, ik ben althans nog nooit iemand tegen gekomen die perfect is. En jij?  Ik vraag je al helemaal niet om nauwgezet te gaan letten op voeding en fysieke gezondheid. We willen onszelf constant meten … met een stappenteller, verantwoord gewicht, het behalen van een level in (vecht)sport, sterker worden …Presteren, meten, vergelijken met anderen …. het is meer en meer een norm, een obsessie voor sommigen. Maar het zou niets meer dan inzicht moeten zijn. Letterlijk een individuele spiegel. De bedoeling is dat de inzichten je helpen om patronen te ontdekken: Patronen waar je juist heel blij mee bent, trots op bent, of die je wellicht de moeite waard vind om te doorbreken. Misschien blijkt dat je door ademhalingsoefeningen, als voorbeeld, dat je beter kunt slapen of een heerlijk voldoen gevoel hebt nadat je hebt gesport. Hoe fijn zijn dat soort momenten? Dan kun je je gedrag daarop aanpassen.

Kort gezegd komt dat erop neer dat denken altijd aan een lichaam gebonden is, en andersom. Het bevindt zich er niet alleen in, de eigenschappen van dat lichaam zijn ook medebepalend. Het lichaam wordt dus nuttiger naarmate het gehoorzamer wordt, en andersom. Als de energie die je op kunt brengen systematisch tekortschiet om te doen wat er van je gevraagd wordt, gaat het mis. Dat is de kern van het hebben, uitbouwen zelfs van stress. Het gevaar is dat we de fysieke welzijnsrage, zoals allerlei ‘verantwoorde’ bewegingsvormen, superfoods tot je nemen, stappentellers, energetische polsbandjes enzovoorts - inzetten om het aanbod te verhogen, zonder de vraag omlaag te brengen. Jij formuleert de vraag … realistisch. Ik kan, en wil je daarbij helpen. Meestal beginnen we eerst met het verhogen van het aanbod; meer dit, beter dat, gezonder zus en verantwoorder zo. Met welk doel? Waar blijft genieten? En neem van mij aan dat dit heel goed samen kan gaan met comfortabel leven; zowel fysiek als mentaal.

Als we alleen al kijken naar ‘bewegen’; ‘Running to stand still’ … Velen beoefenen complexe bewegingsvormen, die, begrijp me niet verkeerd, zeer intensief en leerzaam zijn. Vaak echter met als doel om de complexe flexibiliteit uiteindelijk weer los te kunnen laten, omdat je dat in een conflict (op de ‘mat’ of in real life) helemaal niet nodig blijkt te hebben. Veel bagage, weinig rendement. Op vele vlakken stap ik in diezelfde modderpoel. Veel lezen, veel doen, laten inspireren … en uiteindelijk tot de conclusie komen dat het allemaal om ‘simplicity’ gaat. Bruce Lee, zeer breed georiënteerd in martial arts, filosofie, bewegingskunde en wat al niet meer … combineerde vele bewegingen en inzichten uit diverse krijgskunsten tot zijn eigen systeem. Hij hield echter 1 duidelijke norm boven alles; Keep It Simple. Moet je rugzak eerst vol zijn alvorens je kunt optreden? Ik wil en kan daar helemaal geen definitief antwoord op geven. Kom er zelf maar achter. Op sommige vlakken zal het waarschijnlijk moeten; vaak op je ‘bek’ gaan is niet zo erg, het opstaan, daar zit het leermoment in. Telkens weer. Vaak echter kun je ook gebruik maken van de ervaringen van iemand anders, zoals die van mij. Ook al zijn ze uniek voor mijn leven. Universele lering valt er wel uit te trekken. En dan weer koppelen aan jouw situatie .. jouw “IK”. En zonder dat je het weet ben je aan het ontwikkelen. Je zit er midden in. Alleen al door dit te lezen!

27916_288729527932970_843842478_n